باران که شــــرشـــــر می بارد
غنچه گلی به دلــــــم می کارد
از حسرت دلی دیگر آه میکشد
ز آهش غمی در دلــــم میخارد

شبی از شبان که بی زارم من
آسمان آبی و سرخ و زرد است
کوه و ابر و زمـــین گویند خشم
چه دانند که این زسیلی و درد است

مرا هم که رازی به دلها نهفت
که گلشـــــــن به دار آویخت خار
به روزی که آید آن ســــــــاقی
بباشد زبانی که به خار آویخت خوار

من دگر از کر این کوه و کمد آمده ام
من سراپا ز کران کوه سهند آمده ام

من ز این راه دراز نصف جهان آمده ام
من زاین کول سفر به *اصفهان* آمده ام

من زتقدیر به این پارس زمین آمده ام
من زحکمت به این واقف و دین آمده ام

من به این پارس خلیج از دل و جان آمده ام
من به این انگ و زمین راه زمان آمده ام

و پاییز بهاریست که عاشق شده است.
نانوا هم جوش شیرین میزند
بی چاره فرهاد
بعضی ها سلام میکنند تا نگاهشان کنی
و بعضی نگاه میکنند تا سلامشان کنی
وآری بعضی کار میکنند که زندگی کنند
بعضی زندگی میکنندکه کار کنند.