ناتوانم که روم بر دژ دل
که برم قصر تو را بر آب و گل
.
ناتوانم که کنم پاک زفکر
نام و یادت که همی مانده به ذکر
.
خاطرت هم می رود آتش سر
هر به لحظه می کند اشک گوهر