دلمست تر از قلب تو قلبی دگر ست
وان هم ز وجود گـلِ تو مست تر ست
ای آنکه زتو قــلبِ سیاهم چو زر ست
بـا مـاتـمــت ایـّام چه بــد در گذر ست

ش.م.ع

سـیـنـه چـاکـم بـا نـگـاهـت،بانــگـاه گــاه گـاهــت
هــر دمــی آیــم بــه کــویــت، با خـیـالِ راه راهـت
جـام دردی بر کف دست،اشک سردی بس روانه
میشوم بادرد دلــمست ، مـیروم در قـعـر چـاهـت

ش.م.ع

حکایت

شاگرد نزد استادش رفت و آماده برای پس دادن آزمون.
استاد درنگ نکرد سه تخم مرغ بدو داد و گفت:بر زمین زن و بشکن چنان که پوسته شکسته و هسته سالم ماند.
شاگرد چشم ها متعجب و سه تخم مرغ را گرفت و به فکر فرو رفت...پس از چندی یکی را بر زمین انداخت وپوسته شکست و زرده نیز آسیب دید.
با عصبانیت دومی را برداشت و زد بر زمین با قدرتی بیش...این بار هیچ چیز از تخم مرغ نماند.

چون یک فرصت دیگر بیش نداشت با خود اندیشید و گفت:اگر به آرامی بیاندازمش چنان که به نرمی بشکند زرده سالم بماند.پس به آرامش تخم مرغ را انداخت و پوسته بشکست ولی هسته بیرون نیامد. شاگرد خوشحال شد...ولی استاد گفت خوشحال نباش هنوز معلوم نیست که زرده سالم ست یاآسیب دیده...  

پس تخم مرغ را برداشتند و نظاره کردند که زرده به شدت آسیب دیده است.استاد گفت:هنوز برای امتحان آماده نیستی و شاگدر غم گرفته ره پیش گرفت که استاد دوباره گفت درس امروز را نیز نفهمیدی...شاگر با تعجب پرسید کدام درس.؟؟؟  

استاد خندید و گفت:این درس که اگر آدم ها را به شدت بشکنی یا به نرمی باز هم قلب ظریفشان ترکی کم و بیش برمیدارد هرچند که شاید معلوم نباشد... 

ش.م.ع

عــالـم دل شـده از فـــرط نـگاهـــت رنـگـیـن
چـشـم و پـلـکـم شده با لعل و رُخت آهنگین
ای که از روی تو شد رنگ رخم چون سیمین
کن از این درد خلاصم که شـدم بـس نـنگین

ش.م.ع